Pezinok to nieduże miasteczko położone u podnóża Małych Karpat. Pierwsza wzmianka o tych terenach pojawia się w roku 1208. Początkowo była to górnicza osada, która z czasem przekształciła się w bogate miasto. Gotycki zamek został wzniesiony prawdopodobnie już w XIII wieku. Był jednym z obiektów, które stały się celem ataku wojsk króla czeskiego Przemysła Otokara II w roku 1271.
W XIV wieku Pezinok stał się własnością rodziny szlacheckiej ze Świętego Jura, którzy przyjęli nazwisko Świętojurskich. Nowi właściciele odbudowali zniszczony zamek. Zachował się jego opis z tego okresu. W latach 1401-29 toczył się bowiem spór pomiędzy Jerzym Świętojurskím i jego bratem Mikołajem o podział majątku w skład którego wchodziło miasto Pezinok.
Tworzące go budynki zbudowano na planie okręgu z wewnętrznym dziedzińcem i stojącym na nim wieżą. Druga wieża znajdowała się w przejeździe bramnym umiejscowionym w zewnętrznym murze. Zamek otoczony był dodatkowo ziemnymi wałami i dwiema nawodnionymi fosami. Wjazd do niego prowadził po zwodzonych mostach. Ponieważ ten region będący wówczas częścią królestwa Węgier słynął z produkcji wyśmienitych win, pod zamkiem znajdowały się rozległe winne piwnice.
W roku 1575 zamek stała się własnością Jána Krušica, do którego należał pobliski zamek Biały Kamień. W roku 1609 obiekt przebudowano w stylu renesansowym zachowując jednak jego cechy obronne. Kolejnymi właścicielami zamku była rodzina Illesházy. Na początku XVIII wieku podupadający obiekt kupił Ján Pálffy. Po dokonanej przez niego w roku 1718 barokowej przebudowie zamek stracił swój obronny charakter. Autorem kolejnej przebudowy z roku 1844 był hrabia Francis Pálffy. Wokół zamku powstał duży park w stylu angielskim. Zniwelowano wały i rozebrano mury obronne, a dawne fosy przekształcono w stawy z ozdobnymi rybami.
W roku 1875 uderzenie pioruna zniszczyło północną część zamku. Na początku XX wieku w miejsce zburzonego fragmentu powstał nowy budynek, który zaburzył istniejący wcześniej kształt okręgu. W roku 1931 zamek kupiło miasto i w roku 1936 odsprzedało go Słowackiemu Stowarzyszeniu Winiarzy. Obecnie obiekt jest własnością spółki winiarskiej. Zachował wygląd z czasów XIX-wiecznej przebudowy. W jego piwnicach znajduje się niewielkie muzeum poświęcone winiarstwu.
